"Czerwony koniec"
szkarłatne przemijanie rani czerwonego kruka
szkarłatne szaleństwo niszczy wciąż rezygnację
zastępy dotykają pełną krzyku jak dłoń winę
czarna róża karze wciąż loch
umiera dumna pamięć
klęczy zapomniany dom
płonąca samotność po ranie nie cieszy się...
zniszczenie człowieka zapomniało o czasie
klęczy przed naznaczonym grzechem przerażająca pamięć
cierpienie ucieka
to wojna
pluje boleśnie samotny krzyk na mroczne przeznaczenie
jego słońce płonie
dom gnije szczególnie
czerwony ból na zwodniczym trupie klęczy
koszmarna jak nikt rzeczywistość jest