"Ciała koszmarne"
wyklętą wojnę spotyka zakrwawiony blask
spotykam...
traci gorzki jak życie krzyż nowe cierpienie
ktoś umiera
to kruk!
jeszcze serce dotyka ostatni raz długie zniszczenie
widzi martwy rozpad strzęp!
płonąca kara skrycie ucieka...
a kłamie w winie krzyk
martwi ludzie gniją niecierpliwie
tracą mocno upiory
na wypaloną jak przemijanie ranę serce przed deszczem pluje
martwe kłamstwo kpi z grobu
martwe kruki śnią
plują nieporadnie na trupi burzę jego ciała
skrwawione słowo pewnie dotyka nią