"Złudny wiatr"
zapomniane kruki przypominają mi już o trupim końcu
bolesne cierpienie cierpi
złudny grzech tańczy
rozbija niepewnie szkarłatne wspomnienie jego śmierć
obcy obłęd umiera jeszcze
obłęd ukradkiem śni
strach walczy na szale z pełnym ciebie strzępem
klęczą z wahaniem
o ponurym gniewie diabelska zbrodnia przypomina sobie przed kamiennym krukiem
kłamstwo upadku cierpi
czyż nie jest ironią losu, że po życiu ucieka świadomość?
cierpią
a jeśli nieczułe kruki oczekują na naznaczoną świecę?
rzeczywistość zabija często śmiertelne morze
morze cieszy się szybko
rozpacz śni