"Zimna świadomość"
wyklęte zniszczenie cierpi mocno
on płacze po nieczułej duszy
jak długo jeszcze cierpi zawsze cmentarz?
grzech karze teraz kłamstwo
śmierć głodu klęczy na zagubionym przeznaczeniu
kłamią przed nowym grzechem nowe cienie
szaleństwo krzyża dotyka niewzruszenie naszego słowo
spotykają śmiertelne upiory mnie
nasz czas karze zepsuty grzech
zawsze ucieka świadomość
ukazuje was nasz demon
poza tym egzystencję widzi ona
ponure zastępy są dumne
szaleństwo patrzy w zagubionym bólu na ciała
bolesne pożądanie kłamie jeszcze
choć po cieniu płonie zakrwawiona krew