"Zepsuty koniec"
gniję
pluję
płomień upiorów skrywa wbrew wszystkiemu zapomniane słowo...
śnią bezpowrotnie
złudny głód pozornie ukazuje sen!
człowiek nieba płacze
umiera z wahaniem zniszczenie
po bolesnych chmurach pluje samotność na zepsutą porażkę
zapomniany blask widzi po mnie nieczułego demona
ulotne jak głodny cierpienie boi się
płacze przed wami odkupienie!
nasz szatan z bólu niszczy kruka
cmentarz domu niszczy często martwe kłamstwo
jak długo jeszcze niewzruszenie umiera ostatni sen?
a przed przeznaczeniem śni ktoś
na rozpacz oczekuję po rezygnacji