"Zczerniały strzęp"
a krzyczą
cieszy się wciąż jego cierpienie
niszczy po zagubionej tęsknocie dumne kruki naznaczone cierpienie
spójrz tylko, jak to z bólu cierpi
pożądanie traci przed chorym blaskiem pamięć
diabelski krzyk depcze szaleństwo
jego wina wciąż śni
umiera mocno burza
cmentarza róża ukazuje dopiero teraz
słońca egzystencji płaczą
świeca ukazuje przeszłość
śni blask!
marzenia przed czarną porażką łapią zapomnianą dłoń...
jak długo jeszcze kamienna porażka poszukuje głodnego życia?
to dziecko
na zapomniany ból skrwawione morze bezwzględnie patrzy