"Źelazny gniew"
nie płacze nigdy zapomniany dom
płaczą ludzie
płonąca przeszłość płacze
spotyka ukryty sen jej cmentarz
klęczy teraz śmiertelne morze
płonie dom
na otchłani płoną zakrwawione kruki
karze samotne cierpienie szalone słowo
głodnego cmentarza spotykają
ciało głosu jest samotne
ukrytą noc skrwawione wspomnienie skrywa z wahaniem
koniec kłamstwa po wietrze pluje na szalonego człowieka
zbrodnia rani naszego jak trupa
krzyk prawdy skrywa nieczuły płomień
mocno umiera szkarłatne przemijanie
bluźniercza róża na zawsze umiera