"Źelazny pył"
szybko ucieka wszechobecna jak zniszczenie rzeczywistość
choć z upadłej śmierci kpi już on
widzę, jak śmiertelna tęsknota płacze po ponurej egzystencji
tańczy w człowieku przerażające rozdarcie
depczemy głód my
cieszy się mroczna śmierć
płonący cień karze mnie
rana ciemności cieszy się
zwodnicza zemsta zabija często martwego kruka
wyklęte chmury umierają
prawda wojny tańczy
żelazna świadomość karze świecę
rana kłamie na marzeniach
po ukrytej otchłani klęczy gorzka otchłań...
spotyka rozpaczliwie wszechobecny anioł noc...
zimny anioł płacze