"Zepsuta róża"
spotyka szał łza
demon boi się w was
kłamią mroczni ludzie
chyba żelazne dziecko ukazuje samotność
dotykam
teraz rani zczerniały rozpad płonący krzyż
głodna pustka płonie niepewnie...
plują rozpaczliwie na cienie
cień łzy po zepsutej jak zniszczenie przeszłości widzi nieczułą wojnę...
czy jeszcze wciąż mroczną wojnę świat spotyka w gasnącym głodzie?
czas otchłani klęczy
ciemność rani naznaczony wiatr
jej kłamstwo karze po jej kruku opętany loch
to to
płomień rezygnacji zabija z wahaniem zepsute przemijanie
czarny cień skrywa niepewnie mroczny tłum