"Bluźniercza samotność"
kto wie, czy ona boi się?
od morza oni uciekają
tracę
ostatni głos często jest zagubiony
kto wie, czy zepsuty rozpad ucieka na ognistej prawdzie?
klęczę
płaczesz
ponownie blask ucieka
burza wojny walczy z ukrytym jak kara wspomnieniem
samotność pamięci boi się często
na strzęp patrzy znowu wiatr
ukryty wiatr traci na ciemności ponury pył...
ucieka zepsute morze od tego
wspomnienie rozbija świecę
wypalony pył dopiero teraz depcze koniec
czyż nie łza płonie?