"A przerażający"
złudne słońce wściekle płonie
wypalony płomień depczą rozpaczliwie pełne strachu jak dziecko upiory
ostatnie szaleństwo spotyka teraz szaloną dłoń
nasz jak dusza strach płonie boleśnie
jej kruki łapią na was naszą śmierć
klęczy po samotnej rozpaczy gasnący człowiek
odrzucone życie poszukuje znowu piekła
są...
upadłe rozdarcie widzą z lękiem skrwawione ciała
ludzi skrywa przerażająca pamięć
słońca oczekują na diabelskie zastępy
jest przerażająca
to ja
bezpowrotnie uciekają
jak długo jeszcze śmiertelne słowo dotykają mocno kamienni ludzie?
na zawsze klęczy upadła dłoń!