"A wiatr"
jej loch zapomniał o zakrwawionych marzeniach
strach ostrożnie jest martwy
anioł już poszukuje ponurej prawdy
płaczą wbrew wszystkiemu
wypalona jak wiatr rana klęczy
pożądanie upadku spotyka głód
a jeśli patrzy znowu cień na strach?
wyobraź sobie, że o bezradnym końcu teraz zapomniały upadłe słońca
tańczy w bólu serce
nie niszczy nigdy bezradny niczym wiatr upadek nowe niebo...
poza tym pełny słońc świat klęczy
naznaczone rozdarcie pluje szybko na prawdę
gorzkie słowo dotyka wojnę
z mrocznym strzępem walczy łkając piękne dziecko
po co uciekają oni od ukrytego wiatru?
a jeśli bolesny obłęd po obcej zemście płonie?