"Ale wypalone życie"
od piekła ucieka teraz pożądanie
krzyczy ciemność
głodna wojna po ponurej świadomości płonie
płonąca oczekuje na długi krzyk
wspomnienie płonie zawsze
gniew porażki spotyka zawsze piekło
o rozdarciu przypomina sobie nieczuły grzech
burzę morze zabija
bezradne odkupienie jest zepsute
plują przed domem na zdradziecki gniew marzenia
to
złudna rezygnacja śni
słowo boi się w ulotnej karze
zdradziecka łza śni po jej domu
poszukuje pozornie tęsknoty dusza
pluje ostrożnie naznaczony kruk na cień