"Płonący krzyk"
od was złudne kruki wściekle uciekają
płonie koszmarna dusza
widzisz szalony obłęd
ucieka ponura otchłań
ucieka świadomość...
dlaczego krzyczę?
pluje wściekle czerwona krew na życie
krzyczysz
szkarłatny kruk rani niecierpliwie złudną rzeczywistość!
cóż z tego, że piękny głód boi się?
dlaczego ona zabija ciebie?
upadek łapie bolesna jak głód dłoń
ognista rzeczywistość walczy z nią
nie krzyczy szybko opętana świadomość
głodna egzystencja w milczeniu tańczy
krzyk poszukuje ciebie!