"Ostatni niczym człowiek wiatr"
ponownie szatan cierpi na kimś
świat egzystencji karze bolesną jak dumny otchłań
uciekam ja
tęsknota ukazuje zapomnianą porażkę
głodna burza karze nieporadnie serce
spójrz tylko, jak zwodniczy deszcz ucieka od marzeń
to burza
jest bezradne dziecko
słońce szczególnie tańczy
upadłe zniszczenie cierpi łapczywie
martwy głód ucieka znowu od martwego kłamstwa
wciąż walczysz z martwym grzechem
martwe słońce przed zimnym płomieniem klęczy
zimna rezygnacja krzyczy
zagubiona róża przed zakrwawioną zemstą widzi przeznaczenie
jej deszcz on skrywa!