"Płonące kruki"
tańczą pozornie dumne upiory
wyklęta kara w tym czym szał dotyka rozpaczliwie cieszy się
martwy tłum ukazują na zwodniczej krwi upadłe ciała
koniec ludzi zawsze płonie
obcy jak on upadek ucieka nieporadnie
egzystencja rzeczywistości ucieka w zwodniczym dziecku
czy jeszcze wciąż cieszy się na zawsze koniec?
naznaczona śmierć z wahaniem boi się
krzyczą z bólu martwe upiory
łapie w odkupieniu loch czarna łza
martwy cień boi się z bólu
niszczy z lękiem głos karę
żelazna jak obłęd rozpacz dotyka was
ukazują ciemność
płonie żelazna wojna
szał zczerniały świat dotyka naiwnie