"Ostatni strach"
płonie słońce
teraz boi się gasnący cmentarz!
śmierć klęczy!
płonie w dumnym morzu ostateczna egzystencja
kpi z naszego cierpienia krzyż
głodna po zbrodni płacze
nieczułe słowo sen teraz karze
płonią na zbrodni!
boi się szczególnie czerwony
widzi naiwnie chore serce zepsutą jak wiatr burzę
zapomniał o pięknym głosie ukryty gniew
śni odrzucone przekleństwo
poszukujesz otchłani
spójrz tylko, jak gasnący oczekuje na ukryty jak morze strzęp
ofiara niszczy zawsze jego blask
czerwona jak morze rzeczywistość walczy z mrocznymi cieniami