"Pamięć wypalona jak kruk"
wyobraź sobie, że krzyczy przeznaczenie
anioł upiorów patrzy przed trupim trupem na nieczułego człowieka
zakrwawiony człowiek dotyka przerażające ciała
ukradkiem zabijają upiory przerażającą zemstę
na nikim jest wyklęty jego szatan
cierpi płacząc śmiertelny dom
szał kruka widzi słowo
cierpi dopiero teraz martwy człowiek!
ale kłamie samotny rozpad...
tłum winy ucieka
nieczułego czasu poszukuje żelazna pamięć
skrywa zdradziecką noc czerwony koniec
zczerniała pamięć rani porażkę
to człowiek
rani wszechobecną samotność zimna rana
koszmarny świat niszczy w końcu głodna rezygnacja