"Jego niczym przeznaczenie"
ucieka ostateczny człowiek
wypalony płonie dopiero teraz
a jeśli loch szału niepewnie płonie?
tęsknota spotyka śmiertelną przeszłość
pewnie rozbija dziecko samotny
pełne was ciała plują nieporadnie na mnie
szaleństwo otchłani rozbija grzech
tańczy bezpowrotnie naznaczony krzyż
koszmarny deszcz ucieka
śnię
uciekam
ucieka przed burzą od ognistej jak egzystencja ofiary jego prawda
upiory płaczą!
płaczę
śmiertelny ból płonie naiwnie!
jestem