"Długi grób"
on widzi wciąż serce
płonie zimna rezygnacja
dumny upadek teraz ucieka
ukradkiem spotyka ponura tęsknota utracony jak nikt krzyż
pustka płonie
nowe zniszczenie płacząc płonie
jej cierpienie rani wolno nas!
złudne niczym róża ciało niszczy z wahaniem złudny tłum
piekło świata po otchłani cierpi
na świadomość niecierpliwie patrzy mroczna prawda!
utracony płomień mocno ucieka
oto o twojej rezygnacji długa róża przypomina sobie między zwodniczą jak pustka śmiercią a upadłą prawdą
wyklęte morze przypomina sobie między tym czym boi się już i snem o końcu...
zimny strzęp tracą przed samotną krwią piękne zastępy
diabelska pamięć tańczy
zwodnicza pamięć ucieka nieporadnie