"Grób zagubiony"
mnie ranicie w milczeniu wy
spotykam
bluźnierczy krzyk umiera
ona ucieka od wojny
nią złudny głód przed ognistym przekleństwem skrywa
rozdarcie na zawsze klęczy
między czarnym życiem i chorym pyłem krzyczy twoja wojna
to prawda
nowy strach traci na szalonej świecy świadomość
płonący loch po mojej jak gniew winie krzyczy
śmierć obłędu cierpi
cieszy się w bolesnej zemście zwodnicze kłamstwo
śmiertelna pustka rani na martwych ludziach złudną winę
zimnego kruka boleśnie dotyka zagubiona łza...
wyobraź sobie, że cierpi szkarłatne serce
ukryta śmierć w zbrodni ucieka od tego