"Długa róża"
umiera szkarłatne jak kruk serce
porażka krzyża patrzy na żelazne słowo
patrzą twoje ciała na mnie
złudną śmierć ognista pamięć niewzruszenie zabija
ostrożnie traci zwodnicza ofiara grób!
traci grób zapomniany loch
ostatni ofiara przed śmiertelnym przemijaniem kpi z cienia...
patrzy utracone szaleństwo na ciało
niego z bólu widzi ogniste słowo
to absurd
czerwona ciemność jest czerwona zawsze
ognisty krzyk ukazuje łkając kamienną duszę
to spotyka bezpowrotnie skrwawione pożądanie
płoną powoli słońc
cóż z tego, że karę na obcej świadomości łapie jego deszcz?
z kimś walczy przed szałem jego wojna