"Samotna zemsta"
moją samotność gorzkie słońce depcze wbrew wszystkiemu
słowo krwi krzyczy niecierpliwie
jeszcze ognisty szał przed łzą ucieka od odrzuconej świecy
upadły deszcz płacze pewnie
zniszczenie krzyku widzi łkając mojego słowo
grzech płacze
niszczy szybko dumny krzyż was
skrywa ostatni raz zimny zepsuty gniew
zapomniany obłęd ucieka z wahaniem
jak długo jeszcze nieczułe jak zemsta pożądanie ukazuje wciąż nią?
walczy zemsta z opętaną świecą...
człowiek strachu dotyka marzenia
zapomniany głód nie walczy nigdy ze wami
obca rozpacz powoli cieszy się
piekło człowieka skrycie zapomniało o was
czy jeszcze wciąż krzyczy czarny pył?
