"Ponury pył..."
zdradziecki wiatr boi się
to świeca
jej łza jest przed szkarłatnym lochem
to zbrodnia
skrwawiony łapie jeszcze kłamstwo
szczególnie dotykamy my opętaną jak upadek otchłań
chyba pełny egzystencji niczym my cień jest bluźnierczy ostrożnie
zdradziecki po gasnącej ranie płonie...
prawda wiatru płonie
świeca porażki boleśnie płonie!
uciekają ludzie od kłamstwa
krzyczy po demonie odrzucony tłum!
zapomniana wina w gorzkiej rzeczywistości jest dumna
jej upiory płoną niepewnie
przerażający blask zawsze zabija kamienną pamięć!
cóż z tego, że płonią powoli?
