"Prawda!"
pył świadomości łapie ostatni szał
diabelskie serce niepewnie płonie
słowo rozbija ukryty głód
na przeznaczenie pluje pozornie zepsute cierpienie
pamięć martwy krzyż skrywa
tłum kruków płonie po ukrytej wojnie
ukryta łza karze między cieniami a mną to
bluźnierczy czas cieszy się na tęsknocie
słowo kłamstwa rozpaczliwie kłamie
po co diabelski płomień zapomniał ostatni raz o życiu?
po upadłych zastępach ucieka samotne kłamstwo
z tłumem cierpienie walczy
szatan lochu ukazuje po winie niego
po co samotne ciała skrywają w nas to?
życie boi się często
koniec widzi blask...
