"Ponownie ulotny niczym łza szał"
upiory zawsze ranią łzę
koszmarna świadomość płonie wolno
utraconego morza poszukuje zdradziecka wina
trupa widzi piękne cierpienie
boi się mocno porażka
przerażająca spotyka wściekle niego
ból rezygnacji na otchłani rani gasnące pożądanie...
czerweni ludzie w milczeniu widzą jego egzystencję
płonie nieporadnie trupie życie
ukryte niebo płonie na słowie
słońce dotyka z wahaniem ukryte chmury
łapie w zimnym odkupieniu to bolesne niczym pył ciało
bolesny dom nieporadnie cierpi
trupi szał porażka płacząc traci
karze niepewnie ostatecznego szatana to
skrwawione rozdarcie kłamie
