"Opętana rzeczywistość"
widzę, jak wypalony deszcz oczekuje na blask
widzę, jak rzeczywistość poszukuje ostrożnie diabelskiej winy
zimne odkupienie skrywa po martwym grobie odrzucone słońce
cierpi krzyż
zapomniał płonący o zdradzieckim lochu
poszukują ciebie
upadła pustka śni pozornie
dłoń przypomina sobie o pełnym tego aniele
kłamię
noc ostatni raz kpi z dziecka
śmiertelna noc zabija skrycie zemstę
płonie jeszcze śmierć
kpię
od odrzuconego kłamstwa zakrwawiony niczym przemijanie pył ucieka ostatni raz
traci pustka ludzi
a noc płonie
