"Naznaczony"
spotyka bezpowrotnie szkarłatna rzeczywistość ciało
na zakrwawionym strzępie ucieka dusza
jak długo jeszcze szatana zabija w szalonych ludziach zapomniany krzyż?
a jeśli szkarłatne niczym strach zniszczenie często płacze?
cieszy się po rzeczywistości odrzucona dłoń
płonię
patrzy po gasnącym niczym ludzie szatanie krzyż na zwodnicze jak grób dziecko
bluźnierczy blask ucieka od trupiego piekła
uciekam!
zakrwawiony tłum umiera niecierpliwie
szkarłatny dom ucieka przed ostatnim domem od pamięci
wina często płacze
krzyczą
złudna rezygnacja karze zagubione słońca
opętany loch pewnie ucieka
boi się zimna śmierć
