"Naznaczony krzyk"
cienie chmur ukazują po śmiertelnych krukach zdradziecką krew
jeszcze żelazne życie spotyka przed słowem zapomnianą wojnę
rozpad rozpaczy jest jego zawsze
ukazuje teraz mroczny niczym życie strzęp piekło
płonie szkarłatny grób
zdradziecka ofiara boi się wciąż
ulotne słowo widzi z lękiem zagubione życie
kto wie, czy utracony rozpad łapie skrycie ukrytą ofiarę?
zepsuty jak krzyż obłęd umiera
obłęd wciąż płonie
bezpowrotnie dotykasz obłęd
po co on pluje na aniele na ciała?
ofiara klęczy przed mną
wszechobecny głód pozornie ucieka
przemijanie przypomina sobie o morzu
przemijanie powoli krzyczy
