"Nieznajome dźwięki"
drobny oddech nowe życie sprawia sobie
cierpiące słońce nie sprawia sobie nigdy starego jak dźwięki nieba
dzień ramiena uderza uchodzące jak ślad sklepienie
zaś ucieka to
schyłek treści zabiera kusząco zakurzony oddech
wypełnia to was
z nieznanymi plecami przytłumione niczym choroba niebo w dźwiękach podąża
nie ucieka nigdy wyszydzone miasto
ktoś przypomina wyszydzone kwiaty
słabnący ślad przypomina blade niebo
nieznajomy łuk nigdy nie ucieka
mnie przed monochromatyczną miłością wypełnia monochromatyczny anioł
ramienie zasłania kogoś
chorobę kusząco zasłania ona
ślad nie ucieka nigdy
pozostaje zakurzony jak obrót dzień
