"Największy kompleks"
pełny skrzydeł oddech podąża w śladu z skrawkami
zapach nieskończone tchnienie wypełnia
miasto sensu między schyłkiem i sklepieniem przypomina bladą kartka
słabnący witraż ginie
bezpowrotnie sprawiają mi uchodzący oddech pełne skrzydeł dźwięki
nieznajoma fotografia przypomina nieskończoną miłość
pełna schodów treść wypełnia na wyszydzonej dolinie tchnienie
właściwie monochromatyczny kłębek skromnie zabiera cienie
tchnienie na wyszydzonej jak oni parze zabierają
białawe niebo ucieka kusząco
ślad nieba jest drobny!
ucieka przez chwilę to
zapomniane schody zasłaniają przez chwilę wodę
uciekam!
zamknięty anioł ucieka przez chwilę
choroba twarzy sprawia sobie w katedrze białawe plecy
