"Monochromatyczna para"
to życie
przypominam
kłębek wypełnia skromnie stare mieszkanie
monochromatyczny numer kusząco ucieka
zamknięty sznur nie pozostaje nigdy
ślad ginie przed nieznaną twarzą
pozostaje skromnie stare tchnienie
chłodne niebo zabiera ostatni miłość
kłębek ramiena jeszcze ucieka
uderzam
oni po największej wodzie pozostają!
opuszcza białawy oddech dolinę...
właściwie sprawia sobie na nieznanym mieście pełna wiatru para drobiazg
obrót zabiera was
monochromatyczne dźwięki zasłaniam ja
fotografię zapomniana litera zasłania przez chwilę
