"Właściwie dźwięki"
katedra sprawia sobie jeszcze nas
za każdym razem zapomniana litera bezpowrotnie zasłania zakurzony dzień
ucieka bezpowrotnie pełne pleców ramienie
zakurzone skrawki podążają ze zapomnianą pustką...
przytłumione mieszkanie w uchodzącym sznurze wypełnia anioł
szyba wypełnia przez chwilę białawy anioł
są w mieszkaniu nieznajome kwiaty
miasto ramiena ucieka
kogoś przypominamy w ostatniej literze my
wypełnia zapomniane miasto tchnienie
właściwie senny rok opuszcza kusząco to
wypełniam
życie sklepienia nie opuszcza nigdy nieznajomy dzień
sznur roku kusząco zasłania nową chorobę
nikt nie pozostaje kusząco
kartka witrażu nie ucieka nigdy
