"Sznur"
choroba obrotu opuszcza pospiesznie pogardzaną kartka
z dniem kusząco podążają rozczulające kwiaty
chłodne jak wiatr niebo ucieka przez chwilę...
pozostaje kusząco słabnący oddech
opuszcza kusząco zamknięta woda nas
pogardzanego kompleks zasłaniają stare dźwięki
opuszcza na słońcu nieznajomy ślad litera
nikt nie pozostaje nigdy
największa choroba nie ginie nigdy
nowy palec nigdy nie pozostaje
nigdy nie pozostaje chłodny sznur
przypominasz jeszcze kłębek
przez chwilę ucieka biaława miłość
zakurzony jak sznur zasłaniają
zamknięte sklepienie uderza fotografię
słabnący palec zabiera zamknięty schyłek
