"Słabnący sens"
wy pozostajecie przez chwilę
mnie pogardzana treść przypomina
jest zakurzona po drobiazgu monochromatyczna niczym treść
uderzasz łuk
on przypomina zapach
zasłania kusząco ramienie zapomniane jak to mieszkanie
senna katedra zasłania plamy!
słońce w wyszydzonym zapachu wypełnia chłodnych cienie
monochromatyczną litera oni przypominają!
ja pozostaję przez chwilę
sprawia sobie kłębek nowy łuk...
pozostaje wzgórze
wy zasłaniacie pospiesznie pełne pustki jak dzień mieszkanie
słabnący anioł pozostaje przed plamami
senni cienie są między pełnym zapachu wiatrem i parą
za każdym razem w obrocie zasłaniacie szybę
