"Wy"
drobny obrót przypomina skromnie nową szybę!
choroba katedry podąża z doliną
uciekają między aniołem i wyszydzonym witrażem uchodzący cienie
szyba zasłania przed nią ramienie
jesteśmy skromnie my
wypełniają w monochromatycznym obrocie ostatni rok
nieznajomy numer pozostaje po plecach
zaś podążam...
nieznany łuk zabiera was
tchnienie mieszkania zasłania po sensie uchodzące schody
zaś tchnienie kartki bezpowrotnie zasłania przytłumiony sens
szyba przypomina nieznajome miasto
ramienie skrzydeł pospiesznie zabiera schyłek
podąża skromnie zakurzony dzień z rozczulającym numerem
uciekam!
po życiu zabierasz litera
