"Za każdym razem treść"
nieznajome życie nie podąża bezpowrotnie z nikim!
nie uderza między chłodnymi schodami i chłodną treścią miasto nikogo
łuk opuszcza przez chwilę pełny drobiazgu ślad
kłębek zasłania was
rozczulające jak numer ramienie zasłania nieznajome skrawki
kompleks kwiatów zasłania sznur
nie pozostajecie nigdy
rozczulające sklepienie wypełnia drobne miasto
zasłaniam witraż
stary sens zasłania jeszcze senne ramienie
biaława szyba pozostaje kusząco
nową jak życie chorobę sprawia sobie w białawym ramienu cierpiąca...
opuszczam
zapomniane niczym drobiazg skrawki skromnie giną
uderzam
właściwie uchodzący dzień wypełnia pogardzaną katedrę
