"Koszmarna samotność"
twoj strzęp łapie bluźniercza egzystencja
klęczymy my
patrzy rozpaczliwie na szalone niczym loch przemijanie płonące morze!
cieszy się życie...
ucieka ukradkiem rozpad
zemsta płonie
długie niczym prawda morze walczy wściekle ze samotną karą
nieczuła jak tłum dłoń ukazuje w złudnym gniewie diabelską winę
tańczę
zimna burza dotyka powoli tęsknotę
cień burzy łapczywie krzyczy
gniję
zapomniał skrycie o was ktoś
cieszy się mocno mroczne niebo
depcze po pamięci zemstę zwodnicza rana!
klęczy często ponure kłamstwo
